آوای حرکت
حرکت کن شاید ببازی...! حرکت نکنی حتما می بازی...!آوای حرکت
حرکت کن شاید ببازی...! حرکت نکنی حتما می بازی...!گوش کن که قافله سالار چه می خواند...
و این چنین بود که آن هجرت عظیم در راه حق آغاز شد و قافلۀ عشق است و این راه،راهی فراخور هرمهاجر در همه تاریخ.
هجرت مقدمه جهاد است...
و مردان حق را هرگز سزاوار نیست که راهی جز این در پیش گیرند؛مردان حق راه سزاوار نیست که سر و سامان اختیار کنند و دل به حیات دنیا خوش دارند آن گاه که حق در زمین مغفول است جُهّال و فُسّاق و قّداره بندها بر آن حکومت می رانند.
اگر در این دنیای وارونه،رسم مردانگی این است که سر بریدۀ مردان را در تشت طلا نهند و به رو سپیان هدیه کنند...بگذر این باشد،
این دنیا و این سر ِما...
نداشتن داریم...
روزی امروز ماست که بدانیم:
نیاز ماست که نیاز ماست...
و کیست از ما داراتر و ناسپاس تر؟
" نداشتن " داریم و قدرش را نداریم...
نداشتن...
نداشتن...
خوانده ام بر سر دروازه رزق:
دخالت در آن چه بر عهده ات نیست؛
ممنوع!
بی قرار مشهد...
مرقدت ضرب المثل های مرا تغییر داد
هرکه بامش بیش،برفش نه...کبوترش بیش...
امروز دلم حال کبوتر دارد
انگار که بی قرار مشهد شده ام...
آستان بوس خود خطابم کن
بد حسابم ولی حسابم کن...
کار خداست اینکه به ایران رسیده ای
اصلا تویی حسین همان« زینب قمی...»
یاامام رضا(ع) تولدت مبارک عید ما هم مبارک...
گاهی...
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد... از دست داد... از دست داد... چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند...
آرزویی که برآورده می شود...
دعایم گرچه گیرا نیست
اما...
دعایت می کنم هرشب...
نوع نوشته ها دقیقا نوشته خود این بچه هاست
تنها آرزوی پوریا 12 ساله از روستای دوردشت کرمانشاه: دوست دارم برم مشهد و کربلا،لباس و کفش فوتبال داشته باشم...
پوریا با صدای قشنگش تک خوان سرود روستا هم هستش
آرزوی میثم7ساله از روستای گُرگاوان کرمانشاه:من آرزو دارم که چشمم را به امید خداوند عمل کنم و ماهیچ پولی نداریم که لنز برای چشمانم بگذارم...
و همین طور چشمان خواهرم انحراف دارد...
رفقایی که اردو آمدن این همون میثم هستش که کار هرروزش اشک درآوردن بچه ها بود...
آرزوی رامین12 ساله از روستای گرگاوان کرمانشاه:من در این دنیا آرزو داشتم اول جاده دوم آب ما جاده نداریم پول هم نداریم ما آب آلوده می خوریم از امام زمان هم می خواهم زحور کند...
آرزوی حجت 9ساله از روستای دوردشت:هرچه زودتر چشمم خوبتر شود تا بچه ها توی زوقم نظنم-دوچرخه هم خیلی دوست دارم...
شکر خدا خادمین ستاد جهادی معبری به آسمان در حال تدارک سفر مشهد مقدس برای این مردم انقلابی روستاها هستند که به لطف خدا امسال به زیارت می روند
خرده حرف های جهادی...
چندسالی بود دلم بدجور می خواست برم اردو جهادی،خیلی حسرت می خوردم وقتی می دیدمشون،کارشون برام خیلی جالب بود از عمرانی گرفته تا پزشکی و فرهنگی و ورزشی و حتی آموزشی ،نمی دونم چرا ولی برام پیش نمی یومدکه برم.
همیشه آرزو داشتم توی یک جمع خوب و همدل باشم از همون گروه هایی که می گفتند برای رسیدن به هدفشون همدل بودند و همیشه یه دوست بامعرفت بالا سرشون ... نه کنارشون هست.
خدایا شکرت حالا چند سالی هست که ما هم میریم اردو جهادی همون جمعی که همیشه دوست داشتم داشته باشم حالا معبری ،به آسمان زدیم معبری که روزنه هاش هنوز کوچیکه اما رو به آسمان خداست...
شب و روزهای اردو همه شان زندگی و خاطره هستند حالا دیگر ما معبری به آسمان داریم ، معبری که ارسرجوب و وینه و سرین و گرگاوان وشینه و شاهچراغ و چنار و دیون و دوردشت و علی باقر و پشتاله و انارک و گلیل زده شده به خوده خود آسمون...
معبری به آسمان همه چیزش شیرین است حتی دعواهاش ، از خراب شدن ماشین بگیر تا 24 ساعت در دل بیابان در هوای سرد و سوز زمستونی موندن،از چپ شدن ماشین بگیر تا سالم موندن سرنشینانش ،از دعای عهدش بگیر تا حلقه های معرفتش، از دویدن های خسته کننده اداری اش بگیر تا خاطرات شبانه اش، از عقرب زدنش بگیر تا خنده های دکترانش،ازمجازات های خنده دارش بگیر تا خاک بازیش،از شوخی های شیرینش بگیر تا غذای ساده اش، از زیارت عاشورا بگیر تا رزمایش شبانه اش، از ساختن شبانه مسجد بگیر تا بازی فوتبالشان، از نگرانی مسئولین بگیر تا خوردن آب گوگرد دار روستای گلیل اش، از قهر بودن روستای انارک بگیر تا آشتی کردنشان، از آموزش های نیمه شب دفاع شخصی بگیر تا درد دل یشان، از تانکر های خالی از آب بگیر تا جاده های صعب العبورشان، از کارهای شبانه بگیر تا ورزش صبحگاهشان، از مسابقه قوی ترین مردان روستا بگیرتا دعای پیرزنانشان، از نرسیدن مصالح بگیر تا نماز جماعتشان، از نداریشان بگیر تا اشک چشمانشان...
اینجا وقتی نمی توانی کاری برای کسی کنی خُرد می شوی.
اینجا بغض و گریه کردن هم دارد وقتی آب بزرگترین آرزوشان است.
وقتی فرزندی چند بیماری باهم دارد وقتی مادری بچه هایش یتیم و معلول است وقتی زنی بی پناه وتنها است ... آره اینجا خستگی و بریدن های گاه و بیگاه هم دارد... وقتی چشمان دختری فقط به دستان زمخت پدر است.
اینجا بهترین خبری که به هم دیگر می دهیم حل شدن مشکل روستاهاست...
اینجاوقتی پای لرزان و بی رمق تو در بیابان از کار می افتد الاغانی را خواهی دید که استوارتر از همه پیش می روند و نگاه در افق های دور دوخته و اینک این تویی که وقتی نفست به سختی افتاد در زیر این هرم بیابان نفس کشیدنت جهاد است خوابیدنت جهاد است تشنگی کشیدنت و راه رفتنت جهاد است هم البته جهادت جهاد است و حالا می فهمم چرا انبیا بیابان گرد بوده اند؟ جواب را باید پس از مدتی اعتکاف بر پهنه بیابان بخواهی تا با سراسر وجودت احساس کنی که ...
سادگی بیابان زودتر انسان را به خدا می رساند...
اینجا معبری به آسمان است گاهی خودمان باورمان نمی شود بعضاً از آشنایی مان چند ماهی نمی گذرد اما دوستانی داریم از گل قشنگ تر و از آب زلال تر خادمی داریم که به فرمانده معروف است که اگر صد خادم هم داشته باشیم وقتی می گویم خادم یعنی او...
راستی اینجا کودکانی دارد از جنس عارف که آرزوشان داشتن آب است...