آوای حرکت

حرکت کن شاید ببازی...! حرکت نکنی حتما می بازی...!

آوای حرکت

حرکت کن شاید ببازی...! حرکت نکنی حتما می بازی...!

بزرگ دیدمت

گناهت اگر کردم؛

        نه این که ندیدمت؛

                    بزرگ دیدمت..

                           خدا دیدمت...

بنویس:او... بخوان:تو...

به نام تو که اویی...

او غایب است، نه چون اینجا نیست، چون کسی اینجا نیست..

او غایب است، نه چون اینجا نیست، چون جز او نیست..

او غایب است، نه چون اینجا نیست، چون همه جا هست..

او غایب است، از فرط حضور..

اصلاً،

او غایب است، چون غایب نیست...

                                              پس از چیست که نه غایبش می دانیم، نه حاضرش می بینیم؟

                                                                                                               آی رفیق!

                                                                                                خطای ما کدام بود آیا؟

                                                                                                                   شاید،

خطای ما این بو که فریب قواعد دستور زبانمان را خوردیم..

خطای ما این بود که پنداشتیم او همان سوم شخص غایب است ومن، اول شخص حاضر..

خطای ما این بود که گمان بردیم غایب را نمی توان مخاطب داشت..

خطای ما این بود که فقط از او خواندیم و هیچ گاه او را نخواندیم..

خطای ما این بود که نوشتیم او ولی نخواندیم، تو..

                                                               خطای ما این بود که باور نکردیم از خطای ما می گذرد..

                                                                                                                           پس

                                                                                                  بنویس:او...    بخوان: تو...

                                                                              و یادت باشد، جزاو نیست. نه من ، نه تو...

دلت در هوای کیست...

در کار آسمان دخالت نکن!

            تا زمین، خود را برایت شکوفا کند...


دارم می سوزم...

دندان ،زبان، لبت،و خلاصه سنان پَست

                        نگذاشت جای بوسه برای رقیه ات...


دستی بکش به زبری رویم که حق دهی

                         نامردهای شام چه مردانه می زدند...

منم رفتم...

دارد دل مرده ام زنده می شود 

                          بوی کربلا می آید...

نمی دانم به تو خواهم رسید...؟

گفتم : مرا بخر

گفت : خود را ارزان نفروش

گفتم : یعنی چی؟

گفت : خود را به بازار شهر برسان

گفتم : چگونه ؟

گفت : همانند یُوسف خود را به بازار برسان

گفتم : سخت است

گفت : اِنّ مَعَ العُسر یُسرًا (بعد از سختی آسانی است)

گفتم : راهی نشانم ده ، گنگ شده ام

گفت : سِریست که در سفر کربلایت خواهی فهمید...




دل نوشت:


روزهاهایم باید

در انتظار روزی بگذرد

که بر آن

مهر سفر کربلا خورده است...